جشن تاجگذاری چارلز سوم، پادشاه بریتانیا، روز شنبه ششم ماه می، مصادف با ۱۶ اردیبهشت برگزار می‌شود. وب‌سایت کانورسیشن در مقاله‌ای به جزییات برنامه‌ریزی‌های انجام شده برای جشن سه روزه تاجگذاری در بریتانیا پرداخته است که در ادامه ترجمه‌ای از آن را می‌خوانید.
سلطنت در بریتانیا از همه سو تحت فشار است. از سویی رسوایی‌های اعضای خاندان سلطنتی ادامه دارد و از سوی دیگر حمایت نسل جوان از نهادی «دِ مده» که ربط اندکی به دنیای مدرن و امروزی دارد و پایه‌های آن بر دبدبه و کبکبه و تجملات است، کم‌رنگ شده.
به همین دلایل روز جشن تاجگذاری چارلز سوم فرصتی طلایی برای خاندان سلطنتی است که ارزش خود برای بریتانیا را به مردم این کشور نشان دهد.
جشن تاجگذاری سه روز، از ششم تا هشتم ماه می به طول می‌انجامد و با انواع فعالیت‌هایی همراه است که می‌تواند چهره سلطنت و برند آن را در چشم مردم بریتانیا ارتقا بخشد.
جشن‌های سلطنتی اغلب با احساسات، فانتزی‌ها و حس خوشگذرانی در مردم سر و کار دارند که البته همه ابعاد مهمی از «تجربه مصرف‌گرایی» هستند؛ جشن تاجگذاری، بدون هیچ برو و برگشتی، قطعا تجربه مصرف‌کننده است.
هر روز از سه روز جشن تاجگذاری به شکل هوشمندانه‌ای طراحی شده تا طیفی از احساسات و واکنش از سوی مردم بریتانیا را برانگیزد و آن‌ها را به تعامل بیشتر با خاندان سلطنتی وادارد.
چنین تعاملی حیاتی است چون پادشاهی مشروطه همچون پادشاهی بریتانیا، نیازمند حمایت مردم بریتانیاست تا بتواند به بقایش ادامه دهد.
جشن تاجگذاری سه روزه، همه و همه درباره خلق تجربه و خاطراتی منحصر به فرد درباره خاندان سلطنتی است. در گذشته، چنین خاطراتی در آلبوم‌های عکس، دست به دست بین نسل‌ها می‌گشت. حالا مردم خاطراتشان را به رسانه‌های اجتماعی می‌سپرند ولی خانواده و دوستانشان را به تماشای این عکس‌ها فرا می‌خوانند؛ سنتی که موجب می‌شود سلطنت در قلب فرهنگ بریتانیا به حیاتش ادامه دهد.
شنبه ششم می (۱۶ اردیبهشت): روز نمایش باشکوه
نقطه تمرکز اصلی سه روز جشن تاجگذاری، جشن بر تخت سلطنت تکیه زدن چارلز در کلیسای وست‌مینستر است. رفتن شاه و ملکه از کاخ باکینگهام در کالسکه سلطنتی به کلیسای وست‌مینستر، با تشریفات و شکوهی خاص برگزار می‌شود تا یادآور جادوی سلطنت به خیل تماشاچی و تداعی‌کننده داستان‌های شاه و پریان زمان کودکیِ بزرگسالانِ جمع باشد.
مراسم تشریفاتی بردن شاه و ملکه به وست‌مینستر همچنین مجالی برای مشاهده ثبات و استمرار سلطنت است.
دیوید استارکی، مورخ بریتانیایی، معتقد است سلطنت تنها دریچه‌ای است که می‌توان از آن دائما به تاریخ انگلستان نگاه کرد و تاجگذاری چارلز یک حلقه اتصال دیگر در تاریخ چنین میراثی است.
طبق پیش‌بینی‌ها، به جز خود اعضای خاندان سلطنتی، قریب به دو هزار مهمان در مراسم تاجگذاری چارلز سوم حضور خواهند یافت.
جشن تاجگذاری چارلز سوم در سراسر جهان از رسانه‌ها پخش خواهد شد و یادآور تاجگذاری ملکه الیزابت دوم در سال ۱۹۵۳ است که اولین تاجگذاری در خاندان سلطنتی بریتانیا بود که از تلویزیون پخش شد: جشنی که ۲۷ میلیون نفر آن را تماشا کردند و ۱۱ میلیون نفر شنونده رادیو به آن گوش دادند.
در روز تاجگذاری الیزابت دوم، میلیون‌ها نفر هم به خیابان‌ها ریختند تا شادی و پایکوبی کنند و انتظار می‌رود خیابان‌های بریتانیا پس از تاجگذاری چارلز سوم هم شاهد جشن و سرور مردم باشد.
یک‌شنبه هفتم می (۱۷ اردیبهشت): روز بازی
برای بسیاری افراد، جشن اصلی در این جشن سه روزه، یک دورهمی با همسایه‌ها در روز یک‌شنبه است. یک‌شنبه، جشن‌های خیابانی در سراسر انگلستان برگزار خواهد شد که سنتی از فرهنگ بریتانیا، موسوم به «چای صلح» است که قدمت آن به سال ۱۹۱۹ می‌رسد. در این سنت، با پایان جنگ جهانی اول، مردم در خیابان‌ها به شادی و پایکوبی پرداختند.
جشن‌های خیابانی بخش مهمی از رویدادهای شاهنشاهی شده است و وب‌سایت رسمی برای تاجگذاری، از مردم خواسته تا به «ناهار بزرگ جشن تاجگذاری» بپیوندند و با قرار دادن فایل‌هایی برای دانلود، به فراهم آوردن اسباب و برنامه‌ریزی برای آن‌ها، به منظور بر پا کردن جشنی خلاقانه، کمک کنند.
البته جشن‌های خیابانی فقط مورد علاقه سلطنت‌خواهان نیستند و بسیاری از شرکت‌کنندگان در آن، صرفا از پایکوبی و تفریح کردن با بقیه لذت می‌برند. بسیاری از شرکت‌کنندگان خواستار انحلال سلطنت در بریتانیا و شماری از آن‌ها هم جمهوری‌خواه هستند.
پژوهش‌ها بر طبق تجربه پیشین جشن‌های خیابانی سلطنتی در بریتانیا نشان داده که این دست جشن‌ها اغلب برای گردآوردن مردم از گروه‌های مختلف و پیشینه‌های گوناگون است تا این که جشنی برای پاسداشت هویت ملی.
روز یک‌شنبه کنسرت و نمایش رقص بزرگی در کاخ وینزور هم برگزار می‌شود.
دوشنبه هشتم می (۱۸ اردیبهشت): کمر بستن به خدمتگزاری مردم
روز هشتم می هم روز داوطلب شدن عمومی و اختتامیه سه روز جشن تاجگذاری است که در آن پادشاه خود را وقف خدمتگزاری مردم می‌کند: روز «کمک بزرگ»، روز تشویق مردم به گرد هم آمدن و تشکیل یک جماعت و حمایت محلی.
آنانی که معمولا داوطلب ارائه خدمات محلی می‌شوند و نیکوکارانی که به خیریه‌ها کمک می‌کنند در این روز حسابی مشغولند.
این روز هم ممکن است به مذاق نسل زِد که بیش از هر نسل دیگری با سلطنت بیگانه است و آن را نهادی از مد افتاده می‌داند، خوش بیاید.
نسل جوان عمل را به حرف ترجیح می‌دهد و البته حمایت نسل جوان از سلطنت، برای بقای این نهاد ضروری است.