وزارت نفت جمهوری اسلامی در واکنش به سانحه برخورد دو نفتکش و آتش گرفتن یکی از آنها در نزدیکی آب‌های سنگاپور که گفته می‌شود یکی از آنها حامل نفت ایران بوده، اعلام کرد هیچ‌کدام از نفتکش‌های آسیب‌دیده یا محموله نفت خام آنها مرتبط با ایران نبوده‌اند.
این وزارتخانه روز شنبه ۳۰ تیر با انتشار اطلاعیه‌ای گفت ارتباط نفتکش‌های آسیب‌دیده با جمهوری اسلامی را رد کرد و گفت حامل نفت خام ایران نبوده‌اند.
روز جمعه ۲۹ تیر نفتکش چینی «سرس آی» با پرچم کشور کوچک آفریقایی سائوتومه و پرنسیپ با نفتکش سنگاپوری «هافنیه نایل» در نزدیکی بزرگ‌ترین بندر سوخت‌گیری کشتی‌های باری جهان در سنگاپور برخورد کرد و آتش گرفت.
شماری از رسانه‌های خارجی مانند بلومبرگ و رویترز بر اساس آخرین داده‌های رهگیری کشتی‌ها نوشتند این سوپر تانکر نزدیک به دو میلیون بشکه نفت خام ایران را حمل می‌کرده است.
گارد ساحلی مالزی روز شنبه اعلام کرد که احتمالا نفتکش سرس آی سیستم شناسایی خودکار خود را خاموش و محل حادثه را ترک کرده است.
مالزی افزود گمان می‌رود این نفتکش در آب‌های مالزی باشد.
روز جمعه نیز مت استنلی، یکی از مدیران شرکت کپلر که در زمینه ردیابی نفتکش‌ها نیز فعال است، با اشاره به این‌که بعضی وقت‌ها کشتی‌ها فرستنده‌های ردیابی خود را خاموش می‌کنند، گفت: «سرس آی یکی از کشتی‌‌هایی است که در طول سال‌ها بارها از رادار خارج شده است.»
به گفته استنلی، آخرین سیگنال ردیابی که این نفتکش ارسال کرده بود مربوط به ماه مارس است که نشان می‌داد در حال حمل نفت خام ایران است.
او در ادامه گفت سرس آی روز جمعه در لنگرگاه بود و اطمینان داد: «این نفتکش، نفت خام ایران را حمل می‌کرد و در راه رفتن به چین بود.»
شماری از رسانه‌های داخلی ایران با نشر اطلاعیه این وزارت نفت، به شکل هماهنگ نوشتند: «مشخص نیست در شرایطی که ایران توانسته تولید و صادرات نفت خود را با وجود تحریم‌های آمریکا افزایش دهد، انتساب محموله این نفتکش غول‌پیکر به ایران با چه هدف و نیتی از سوی رسانه‌های غربی مطرح می‌شود.»
آمریکا با اعمال تحریم بر بندرها، کشتی‌ها و پالایشگاه‌هایی که در این تجارت دخیل هستند، می‌کوشد مانع صادرات نفت جمهوری اسلامی شود.
جمهوری اسلامی برای دور زدن تحریم‌های آمریکا، محموله‌های نفت خود را به شکل غیرقانونی و با استفاده از روش «کشتی به کشتی» به چین که خریدار عمده نفت ایران است منتقل کند.
این انتقال غیرقانونی عمدتا در آب‌های مالزی و سنگاپور انجام می‌گیرد.
سنگاپور بزرگ‌ترین مرکز تجارت نفت آسیا و بزرگ‌ترین بندر سوخت‌گیری کشتی‌های باری جهان است و آب‌های اطراف آن، مسیرهای تجاری حیاتی بین آسیا و اروپا و خاورمیانه و از پرترددترین مسیرهای دریایی جهانی به شمار می‌روند.
در ماه اردیبهشت آمریکا در مورد نقش ارائه‌دهندگان خدمات مستقر در مالزی در حمل و نقل محموله‌های نفت تحریم‌شده جمهوری اسلامی ابراز نگرانی کرد اما مالزی روز ۱۹ اردیبهشت در پاسخ گفت که باید واکنش خود به تحریم‌های اعمال‌شده یک‌جانبه را مورد ارزیابی قرار دهد.
در ادامه، مقامات مالزی به صورت رسمی و محترمانه درخواست آمریکا را برای مقابله با فروش غیرقانونی نفت جمهوری اسلامی در آب‌های سرزمینی این کشور رد کردند و گفتند تنها تحریم‌های مصوب شورای امنیت سازمان ملل متحد را به رسمیت می‌شناسند.
در دوران سیاست «فشار حداکثری» دولت ترامپ علیه جمهوری اسلامی، تهران یک دوره کاهش شدید درآمد نفتی را تجربه کرد. اما فروش نفت در اواخر دوره ریاست‌جمهوری ترامپ افزایش یافت و پس از روی کار آمدن جو بایدن در سال ۲۰۲۰ میلادی، این روند صعودی ادامه یافت.
اواسط بهمن سال گذشته نمایندگان کنگره آمریکا گفتند جمهوری اسلامی از سال ۲۰۲۱ تا پایان ۲۰۲۳، از فروش غیرقانونی نفت ایران دست‌کم ۸۸ میلیارد دلار درآمد داشته است.
شرکت تحلیل انرژی ورتکسا نیز اواخر فروردین امسال گزارش داد صادرات نفت ایران به بالاترین میزان خود طی شش سال اخیر رسیده و مشتری اصلی این محموله‌ها، چین بوده است.
دولت چین می‌گوید این کشور هیچ نفتی حتی به اندازه یک بشکه از ایران وارد نمی‌کند و منبع واردات نفت خامش از مالزی است، اما طبق داده‌های رسمی گمرک چین، این کشور بیش از دو برابر تولید واقعی مالزی، نفت خام از این کشور خریداری می‌کند.
با تغییر نام نفت ایرانی به نفت مالزیایی، مالزی در سال گذشته پس از عربستان سعودی، روسیه و عراق به چهارمین تامین کننده بزرگ نفت چین تبدیل شد.
سرس آی که اکنون در آب‌های سنگاپور دچار سانحه شده، بارها در انتقال یا حمل نفت ایران به چین و نقض تحریم‌های آمریکا دخیل بوده است.
مالک نفتکش سرس آی که مقیم چین است تاکنون در مورد این حادثه و گزارش‌ها درباره دخالتش در دورزدن تحریم‌ها اظهارنظر نکرده است. دولت چین هم بارها گفته با تحریم‌های یک‌جانبه مخالف است.
تخمین زده می‌شود نزدیک به ۸۵۰ نفتکش در ناوگان سایه برای تجارت حمل نفت از کشورهایی مانند ایران و روسیه که محدودیت‌های متعددی بر صادرات نفتشان اعمال شده، فعالیت می‌کنند.